By Christian Jay P. Ordoña, Teacher I, Bongabon NHS

Hindi na lingid sa ating kaalaman ang mga isyung kinakaharap ng ating bansa,
partikular sa edukasyon. Bago pa man magsimula ang pandemya, isa sa pasanin ng
milyun-milyong Pilipino ang problemang pinansyal na dumadagdag sa dahilan kung
bakit lumalala ang problema sa edukasyon. Kung ating titignan ang krisis sa edukasyon
ng Pilipinas, tunay ngang mahahati ang mga mamamayan ayon sa kanilang katayuan
sa lipunan. Ang mga mamamayan na masagana ang pamumuhay o nakatira sa mga
lungsod ay may higit na daan sa kalidad na edukasyon habang ang mga maralita ay
hindi maaaring iwasan na harapin ang kakulangan ng mga silid-aralan, guro, at mga
paraan upang mapanatili ang pinakamataas na pagkatuto.

Ayon sa isang pag-aaral noong 2018 ng Programme for International Student
Assessment (PISA), nasa huling ranggo sa pagbasa mula sa pitumpu’t siyam (79) na
bansa ang mga Pilipino na nasa edad labinlimang (15) taong gulang. Lumalabas na
pang pitumpu’t walo (78) rin tayo sa agham at matematika. Nagpapahiwatig na ang
limitadong kaalaman sa kadahilanang wala silang sapat na kakayahan na makabili ng
gadget at malakas na internet koneksyon na higit na nakakatutulong sa malawak na
pagkatuto sa iba’t ibang aralin ng mga mag-aaral kung kaya’t ang krisis ay nakasalalay
rin sa katotohanang maraming Pilipino ang hindi marunong magbasa o gumawa ng
simpleng matematika.

Malinaw na mayroong dibisyon ng klase sa pagitan ng mayayaman at mahihirap
na estudyante sa bansa. Bagama’t ito ang kaso, ang Pilipinas ay hindi gaanong
binibigyan ng atensyon ang pangunguna sa pag-aaral kumpara sa mga kalapit na bansa

nito. Sa katunayan, maraming mga pampublikong paaralan ang kulang sa mga
computer at iba pang mga tool sa kabila ng digital age. Dagdag pa, ang kakulangan sa
bilang ng mga guro sa pampublikong paaralan ay isa rin sa mga nangungunang isyu
sa bansa dahil na rin siguro kabilang ang trabahong ito sa manggagawang may
pinakamababang suweldo ng estado. Bukod pa rito, higit sa tatlong milyong mga
kabataan ang nananatiling hindi naka-enrol mula nang isara ang paaralan.

Mas lalo pang nadagdagan ang isyu ng edukasyon sa Pilipinas nang umusbong
ang malawakang pandemya. Maraming kabataan ang hindi nakasasabay sa pag-aaral
sapagkat hindi lahat ay kayang bumili ng gadget at lalong hindi lahat ay may malakas
na koneksyon sa internet. Bagaman may umiiral nang mga alternatibong solusyon
upang makasabay ang mga estudyante gaya na lamang ng modular learning approach
at blending learning na pinasimulan noong Oktubre 2020, hindi pa rin ito sapat dahil
kinakailangan pa rin ng gadget at internet sa mga kumplikadong takdang-aralin.
Samakatuwid, ang teknolohiya ay nakaapekto sa pag-aaral ng maraming estudyante.

Sa isang pananaliksik ng The ASEAN Post, 89% o 1.52 bilyon ang mga kabataang
huminto sa pag-aaral dahil sa COVID-19. Sa Pilipinas, halos apat na milyong mag-aaral
ang hindi nakapag-enrol para sa taong panuruan na ito, ayon sa DepEd. Dahil dito, ang
bilang ng mga out-of-school youth (OSY) ay patuloy na lumalaki, na ginagawa itong
isang seryosong isyu na kailangang suriin upang maiwasan ang mas malalalang
problema sa katagalan.

Mga Pagsisikap na Maisara ang Siwang sa Sistema ng Edukasyon

Bilang pagsasaalang-alang sa dibisyon na ito, ang DepEd tulad ng karamihan sa
mga bansa tulad ng Thailand, India, Europe, North America, at iba pa ay hinalaw ang

mga programang nakabatay sa telebisyon at radyo upang ipatupad ang distance
education para sa mga walang daan sa teknolohiya, lalo na ang mga maralita sa
pamamagitan ng pagbibigay ng pre-recorded na video kung saan maaaring magamit
kahit walang koneksyon sa internet. Bagaman maganda ang naisip ng DepEd na paraan
sa alternatibong edukasyon ay hindi maikakaila na hindi magdudulot ng kalidad na
edukasyon dahil aalisin nito ang pagkakataon ng mga mag-aaral na makapagtanong at
pumuna sa mga hindi nila maintindihang parte ng aralin. Magiging mahirap din para
sa mga guro upang makagawa ng nilalaman na aaralin ng mag-aaral habang hindi natin
sinasantabi ang katotohanan na hindi lahat ng guro ay digital literate.

Tunay nga na hindi lahat ay kayang sumabay sa kasalukuyang sistema ng
edukasyon, kahit na gumawa ng aksyon ang gobyerno na magbigay ng mga libreng
kagamitan sa pag-aaral, hindi pa rin ito sapat sa ilang lugar dahil sa limitadong
panustos. Lahat ng ito ay dumagdag sa isyu ng lumalaking alalahanin ukol sa
kasalukuyang sistema. Bagaman ang pagkakaroon ng kaalaman sa mga ito ay isang
mahusay na unang hakbang upang malaman kung saan tayo maaaring pumasok at
tumulong sa sarili nating mga paraan.

Gayunpaman, ang pagbuo ng isang sistema na nagbibigay kapangyarihan sa
mga kabataan ay nangangahulugan ng pagtulong sa kanila na maabot ang kanilang
buong potensyal. Sa mga panahong ito, kailangan nila ng tulong sa pagtataguyod ng
mga karapatan ng mga hindi gaanong may pribilehiyo kabilang dito ang mga bata sa
lansangan lalo’t higit ang kanilang karapatan na makamit ang dekalidad na edukasyon.